কোন কোন ৰোগীয়ে প্ৰথম আইভিএফ চক্ৰৰ বিষয়ে আগতীয়াকৈ নুসুধিলে অনুশোচনা কৰে?

ডাঃ কল্পনা জৈন, প্ৰজনন বিশেষজ্ঞ, বিৰলা ফাৰ্টিলিটী এণ্ড আইভিএফ, গুৱাহাটী

আইভিএফৰ প্ৰথম পদক্ষেপটো প্ৰায়ে মিশ্ৰিত আৱেগৰ সৈতে জড়িত হৈ থাকে – প্ৰত্যাশা, অস্থিৰতা আৰু ইয়াক কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ এক শান্ত হৈ ধৈৰ্য ধৰা। কিন্তু পূৰ্বৰ বহু মহিলালৈ লক্ষ্য কৰিলে নিজেই স্বীকাৰ কৰে যে আৰম্ভণিতে কেতিয়াও প্ৰশ্নবোৰ সুধিব লাগে বুলি ভবা নাছিল। উত্তৰবোৰ লাভ কৰিলে হয়তো তেওঁলোকৰ সিদ্ধান্ত সলনি নকৰিলেহেঁতেন, কিন্তু তেওঁলোকে এই যাত্ৰাক কম অনিশ্চিত কৰি তুলিলব পাৰিলেহেঁতেন।

সফলতাৰ হাৰৰ ক্ষেত্ৰত স্পষ্টতা

সংখ্যাবোৰ হৈছে দম্পতীয়ে শুনা প্ৰথম কথা। তথাপিও গড় হিচাপত গোটেই কাহিনীটো কোৱা নহয়৷ যিটো প্ৰায়ে বাদ পৰে সেইটো হ ‘ল সেই সংখ্যাবোৰ এজন ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত কেনেদৰে প্ৰযোজ্য হয়। বয়স, ডিম্বাশয়ৰ সংৰক্ষণ, শুক্ৰাণুৰ গুণাগুণ, আনকি অন্তৰ্নিহিত অৱস্থা আদি এই সকলোবোৰেই প্ৰকাশিত পৰিসংখ্যাতকৈ বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ।  ৰোগীসকলে প্ৰায়ে কয় যে তেওঁলোকে ইচ্ছা কৰিছিল যে তেওঁলোকে আৰম্ভ কৰাৰ আগতে সুধিছিল, ‘বিশেষকৈ মোৰ বাবে ইয়াৰ অৰ্থ কি?’ বুলি সুধিলে ভাল আছিল আৰু তেওঁলোকে অনুভৱ কৰে যে সেই স্পষ্টতাৰ সৈতে তেওঁলোকে আৱেগিকভাৱে ভালদৰে প্ৰস্তুত হ‘লহেঁতেন।

কাৰ্যক্ষেত্ৰত চক্ৰটোৱে কি দাবী কৰে

বহুতে আইভিএফক এটা পদ্ধতি বুলি ভাবি আগবাঢ়ে। বাস্তৱত ইয়াৰ লগত একাধিক পদক্ষেপ জড়িত হৈ থাকে – বেজী, স্কেন, পুনৰুদ্ধাৰ, স্থানান্তৰ আৰু পৰিশেষত অপেক্ষা কৰা। শাৰীৰিক টান বা চাপ ইয়াৰ এটা অংশ; আৱেগিক দোলনবোৰ আন এটা কাৰক।  দম্পতীহালে প্ৰায়ে পিছলৈ চাই অনুভৱ কৰে যে যদি তেওঁলোকৰ ক্লিনিকে একেখিনি প্ৰদান নকৰে তেন্তে তেওঁলোকে প্ৰক্ৰিয়াটোৰ এক বিশদভাৱে বুজাই কোৱা উচিত আছিল, যাৰ অৰ্থ হ’লহেঁতেন প্ৰক্ৰিয়াটোৰ চাহিদা অনুসৰি অধিক প্ৰস্তুতি।

পেকেজৰ উৰ্ধ্বত ব্যয়

টকা-পইচা হৈছে হৈছে আন এক ক্ষেত্ৰ য ‘ত স্বচ্ছতাৰ মূল্য প্ৰক্ৰিয়াৰ সময়ত বা পিছত হোৱাতকৈ আৰম্ভণিতে কম হয়। বহু ক্লিনিকত কিছুমান বিশেষ ‘পেকেজ খৰচ’ৰ বিজ্ঞাপন দিয়া হয় কিন্তু সেয়া চূড়ান্ত খৰচৰ সৈতে খুব কমেইহে সংগতি ৰাখে। অতিৰিক্ত পদ্ধতি, ঔষধ, পৰামৰ্শ, ফ্ৰীজিং, জেনেটিক টেষ্টিং আদি এই সকলোবোৰ যিকোনো মুহূৰ্ততে যোগ হ’ব পাৰে। যিসকলে আগতীয়াকৈ তেওঁলোকৰ বাবে কি থাকিব পাৰে সেই বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰে তেওঁলোকে অধিক নিয়ন্ত্ৰণ অনুভৱ কৰে।

পথছোৱাত সমৰ্থন

আইভিএফ কেৱল এক চিকিৎসা নহয় – ই এনে এক যাত্ৰা য’ত আৱেগিক সমৰ্থনৰ অতি প্ৰয়োজন হয় যদিও বেছিভাগেই কমকৈ কৰা দেখা যায়। ৰোগীয়ে পৰামৰ্শ বা গাঁথনিগত সহায়-সমৰ্থনৰ বিষয়ে নোসোধা বুলি প্ৰায়ে অনুশোচনা কৰে। যেতিয়া প্ৰক্ৰিয়াটো আশা কৰাতকৈ গধুৰ বা দীঘলীয়া অনুভৱ হয়, তেতিয়া এটা ব্যৱস্থা আছে বুলি জানিলে লাগিলে সেয়া পেছাদাৰী পৰামৰ্শদাতা হওক বা ৰোগীৰ সহায়কে হওক – হেৰুওৱা অনুভৱ কৰা আৰু শান্ত অনুভৱ কৰাৰ মাজত স্পষ্ট পাৰ্থক্য আহিব পাৰে।